آلای عزیزم منو به بازی دعوت کرده و من هم که اصولا بازیگوش هستم و برای بازی احتیاج به دعوت ندارم، مشکل اینه که از اعتراف کردن خوشم نمیاد، به هر حال نظر به اینکه یه بازی بیشتر نیست و اعتراف هم یکبارش بد نیست لذا اینها مواردی هستن که میتونم ذکر کنم، قبلا اخطار میکنم که مطالبی که میگم اصلا خوشایند نخواهند بود

اول، یه صحنه هست که من هیچ وقت فراموش نمیکنم، یه روزه بارونی، یه زن و شوهر، کنار خیابون ایستادن منتظرن که ماشینی سوارشون کنه، شوهر یه دختر بچه سه-چهار ساله بغلشه و دست یه پسر پنج-شش ساله رو گرفته و خانمش با شکمی بزرگ، بارداره و یک دستش رو ستون کمرش کرده، ماشین ها سریع رد، کسی نمی ایسته، من تو پیاده روی طرف دیگه خیابون وایسادم، وخودم رو میبینم، و فکر میکنم آینده همینه، همون جا به خودم گفتم ازدواج اشتباهه و بچه دار شدن جنایت، بنا به محاسباتم این منظره رو سیزده سال پیش دیدم

دوم، تو خوردنی ها فقط از عدس پلو با کشمش بدم میاد، اونم دوست داشتم تا اینکه حدودا شش سال پیش تو سالن تشریح، موقع تشریح، وقتی معده رو باز کردیم به اندازه یه دیس عدس پلو با کشمش ریخت بیرون، خوب این تمام ماجرا نیست، چون یکی از بچه ها گفت طرف اعدامی بوده و این آخرین غذایی بوده که بهش دادن، بعد دیگه هیچ کس چیزی نگفت

سوم، اگر فکر میکنید که معجزه اتفاق نمیافته و یا اینکه دورانه معجزه سر اومده باید بگم سخت در اشتباهید، برای من معجزه اتفاق افتاده دقیقا در روز عاشورای سال هزار و سیصد و هفتاد و سه و در نتیجه اون معجزس که من هنوز زندم

چهارم، هیچ وقت بدی های کسی رو نمیتونم ببینم، کافیه یه نفر یه خوبی از خودش نشون بده، یا یه دستی از محبت به سرم بکشه، بعدش دیگه هر بلایی هم که سرم بیاره حالیم نمیشه، بعد من دیگه مثل سگ بهش وفادار میمونم، خوشبختانه این اواخر این عادته بد رو دارم از دست میدم

پنجم، همیشه خواب هایه رنگی میبینم، تو خواب هام معمولا گلابی ها زردن، چشم ها سبزن، و لباس ها آبی، اگر تو خوابم نقشی به خودم واگذار کنم، معمولا نقشه یه چوپان با یه گله بزه

شب یلدا که گذشته، وتازه دوستان هم که یا قبلا مثه آلا و مانی اعتراف کردن و یا اینکه مثل نگار نوشتن رو ترک کردن و یا اینکه مثه دیگران اصلا جسارت ندارم که اسم بازی رو جلوشون بیارم، با این حال نگار رو دعوت میکنم