همینطور نگاه میکردم، به خودش، به نوشته هاش، به نقاشی هاش، به راه رفتنش، به حرف زدنش، به شعرهاش، به دوست هاش، به ...، مطمئن بودم که زیبان، فقط مشکل این بود که نمیدونستم چی تو اونا زیباست، زیبا بودن ولی دلیلی برای زیباییشون پیدا نمیکردم، ممکن بود که فردا دیگه زیبا نباشن؟