یکی از دوستان خوبم یه آهنگ خاطره انگیز از ایگلز رو تو بلاگش گذاشته و من از شنیدنش خیلی لذت بردم، نمیدونم چرا ولی گوش دادن به بعضی از آهنگ ها حسی به آدم میده که انگار خیلی خاطره انگیز بودن، در حالی که ممکنه اصلا خاطره خاصی هم در کار نبوده، و این احتمالا جادویه موسیقیه که چنین حسی رو ایجاد میکنه

امروز اینجا برف قشنگی داره میاد و از خوشبختی چون امروز تعطیله و رفت و آمد کمه، هنوز خیلی برف پا نخورده و بکر هست که میشه روشون قدم زد و این حس خوب رو داشت که آره تو اولین نفری هستی که از این مسیر رد میشی، انگار برف میتونه حقیقتی که هزاران نفر قبلا از اینجا رد شدن رو واقعا بپوشونه، حداقل تا وقتی جای پایی رو برف نیست که اینطوره، اما اونایه دیگه ای که نمیخوان برن تو برف قدم بزنن، یا دوست دارن برف رو از پشت پنجره نگاه کنن، بهشون پیشنهاد میکنم به اهنگ اول و آهنگ آخر از این آلبوم استینگ گوش کنن