در بین کسانی که میشناسم از همه بیشتر اونهایی رو دوست دارم که در هر وضعیت روحی که هستن، در مواجهه با دیگران چیزی نشون نمیدن، اینطور نیست که یه روز اخم کنن، یه روز جواب سلام آدم رو بدن و یه روز ندن یا یه روز چنان سرد برخورد کنن که انگار از آدم متنفرن به طوری آدم از خودش بدش میاد، در بین همه استثنایی تر اونهایی هستن که با لبخند از خواب بیدار میشن، همیشه با لبخند از خواب بیدار میشن، میدونم شاید سخته که چنین شانسی رو داشته باشیم که از خواب بیدار شدن دوستی رو ببینیم، حتی برایه نزدیک ترین دوستان، ولی من خوشحالم که چنین شانسی رو در مورد خیلی از دوستام داشتم و دوستان لبخند به لب رو وقتی از خواب بیدار میشن دیدم، شما چطور؟ حداقل در مورد خودتون چی؟ فکر میکنید با لبخند از خواب بیدار میشید